İcine rüzgâr doldugunu hissetti
Eğildi baktı ,
Vücudundan çıkmış bir uzantı
Boş muydu ?
Meraklandı yaklaştı,
Bir çekmeceydi açılan derûnundan,
Hafifledi sallandı,
Yürüdü kendi dehlizlerinde ..
Kurumus tomurcuklar ,
Çocuk örüklerine saklanmış korkular ,
Demet demet ayrık otları,
Portakal çiçekleri ,
Ayrılık kokan…
Güneş doğmasaydi korkardı
Yürüdükçe mavileşen içinde
Yaseminler çimenle oynaşıyordu,
Karıştı içlerine
Birliktelik ,gülmelik
Derinlik , bilgelik
Aşkı dansa kaldırdı
Aşk hiç bu kadar
Aşk olmamıştı
Yağmur indi üzerlerine
Sevdalar sevdalıkları
Kalpler kırgınlıkları
Menfaatler fedakarlıkları
Yürümeyen sohbet duvarları
Çabanın kıymetini anlayıp
Yıkıldılar,
Çekmeceler içinde.
Zehra Akşit Eroğlu